Ο καταρράκτης του παγετώνα Taylor είναι ένας έντονα κόκκινος καταρράκτης που δεν περιμένει κανείς να δει στο παγωμένο τοπίο της Ανταρκτικής. Μια ομάδα επιστημόνων δηλώνει ότι έχει επιλύσει το παλαιό μυστήριο που περιβάλλει τα κατακόκκινα νερά στους καταρράκτες αίματος της Ανταρκτικής.
Δείτε επίσης: Starlink: Η υπηρεσία διαθέσιμη τώρα και στην Ανταρκτική
Το παράξενο θέαμα που φαίνεται τρομακτικό ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1911 από τον γεωλόγο Thomas Griffith Taylor. Υποστήριξε ότι αυτό οφείλεται στα κόκκινα φύκη που βρίσκονται εκεί. Μετά από πενήντα χρόνια, ανακαλύφθηκε ότι το βυσσινί χρώμα προέρχεται από άλατα σιδήρου. Το ενδιαφέρον με τους καταρράκτες αίματος, είναι ότι το νερό γίνεται διαυγές όταν βγαίνει από τον πάγο, αλλά αμέσως μετά γίνεται κόκκινο λόγω της οξείδωσης του σιδήρου από τον αέρα. Αυτό συμβαίνει εδώ και χιλιετίες.
Μια νέα μελέτη εξέτασε δείγματα νερού και ανακάλυψε ότι ο σίδηρος εμφανίζεται σε μια απρόσμενη μορφή. Δεν είναι ένα τεχνικό ορυκτό, αντίθετα έχει μορφή νανοσφαίρων που είναι 100 φορές μικρότερες από τα ανθρώπινα ερυθρά αιμοσφαίρια.
«Μόλις κοίταξα τις εικόνες με το μικροσκόπιο, παρατήρησα ότι υπήρχαν αυτές οι μικρές νανοσφαίρες που είναι πλούσιες σε σίδηρο και έχουν πολλά διαφορετικά στοιχεία μέσα τους εκτός από σίδηρο –πυρίτιο, ασβέστιο, αλουμίνιο, νάτριο– και όλα ποικίλλουν», δήλωσε ο Ken Livi, συγγραφέας της μελέτης. «Για να είναι ορυκτό, τα άτομα πρέπει να είναι διατεταγμένα σε μια πολύ συγκεκριμένη, κρυσταλλική δομή. Αυτές οι νανοσφαίρες δεν είναι κρυσταλλικές, επομένως οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν προηγουμένως για την εξέταση των στερεών δεν τις ανίχνευσαν».
Δείτε ακόμα: Ναυάγιο Endurance: Βρέθηκε το πλοίο του Shackleton στην Ανταρκτική
Οι επιπτώσεις αυτού του ευρήματος επεκτείνονται πέρα από την Ανταρκτική και ακόμη και πέρα από τη Γη. Πρόσφατα, οι επιστήμονες εντόπισαν το νερό στην πηγή του. Πρόκειται για μια υποπαγετώνη λίμνη υπό υψηλή πίεση, που είναι εξαιρετικά αλμυρή, χωρίς φως ή οξυγόνο, και σε αυτή την περιοχή υπάρχει ένα μικροβιακό οικοσύστημα που παρέμεινε απομονωμένο εκατομμύρια χρόνια. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει πιθανότητα ζωής σε άλλους πλανήτες που έχουν ανάλογα δυσμενείς συνθήκες, αλλά μπορεί να μην έχουμε τον κατάλληλο εξοπλισμό για να τη βρούμε.
«Η εργασία μας αποκάλυψε ότι η ανάλυση που διεξήχθη από οχήματα rover είναι ελλιπής για τον προσδιορισμό της πραγματικής φύσης των περιβαλλοντικών υλικών στις επιφάνειες των πλανητών», δήλωσε ο Livi. «Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για ψυχρότερους πλανήτες όπως ο Άρης, όπου τα υλικά που σχηματίζονται μπορεί να είναι νανομεγέθη και μη κρυσταλλικά. Συνεπώς, οι μέθοδοί μας για τον εντοπισμό αυτών των υλικών είναι ανεπαρκείς. Για να κατανοήσουμε πραγματικά τη φύση των επιφανειών των βραχωδών πλανητών, θα ήταν απαραίτητο ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο μετάδοσης, αλλά επί του παρόντος δεν είναι εφικτό να τοποθετηθεί στον Άρη».
Δείτε επίσης: Ανταρκτική: Νέο ρεκόρ υψηλής θερμοκρασίας με 18,3 βαθμούς Κελσίου
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Astronomy and Space Sciences.
