Η θέρμανση στους ωκεανούς του πλανήτη φτάνει σε επίπεδα ρεκόρ. Μια σημαδούρα στον κόλπο Manatee της Φλόριντα κατέγραψε θερμοκρασία νερού 101°F (38,3 °C), ενώ η παγκόσμια μέση θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας καταρρίπτει ρεκόρ από τον Μάρτιο. Οι θερμοκρασίες στον Βόρειο Ατλαντικό σκαρφάλωσαν επίσης υψηλότερα από τα προηγούμενα χρόνια, φθάνοντας στην υψηλότερη θερμοκρασία τους από τότε που άρχισαν οι καταγραφές στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ο Βόρειος Ατλαντικός παρουσιάζει συνήθως την υψηλότερη ετήσια θερμοκρασία του στις αρχές Σεπτεμβρίου, οπότε είναι πιθανό να συνεχίσει να σπάει ρεκόρ τις επόμενες εβδομάδες.
Δείτε επίσης: Υπερθέρμανση του πλανήτη – Έρευνα: Μπορεί να κοστίσει τη ζωή σε έως και 83 εκατομμύρια ανθρώπους αυτόν τον αιώνα
Η άνοδος της θερμοκρασίας των ωκεανών που παρατηρήσαμε αυτό το καλοκαίρι είναι το αποτέλεσμα της φυσικής μεταβλητότητας σε συνδυασμό με την ταχεία αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη από την ανθρωπότητα. Το El Niño, η ζώνη θερμού νερού στον Ειρηνικό, έχει επίσης σχηματιστεί και ενισχυθεί, αυξάνοντας τις παγκόσμιες θερμοκρασίες. Αυτό επηρεάζει τα πάντα στον ωκεανό, όχι μόνο τα κοράλλια. Το πλαγκτόν, το οποίο αποτελεί τη βάση του ωκεάνιου τροφικού πλέγματος, επηρεάζεται από τις θερμότερες θερμοκρασίες, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν στρες στα είδη της πλαγκτονικής κοινότητας. Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε τα βέλτιστα εύρη θερμοκρασιών για τους περισσότερους οργανισμούς στον ωκεανό, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη μέτρηση των επιπτώσεων της αύξησης των θερμοκρασιών.
Η θάλασσα έχει απορροφήσει περίπου το 90% της περίσσειας θερμότητας που έχει διοχετεύσει η ανθρωπότητα στην ατμόσφαιρα και μέχρι το 2019, το 57% της επιφάνειας των ωκεανών του πλανήτη κατέγραφε θερμοκρασίες που κάποτε θεωρούνταν ακραίες. Η ταχύτητα με την οποία συμβαίνει αυτό είναι απίστευτη. Η θερμότητα από μόνη της δεν είναι η μόνη ανησυχία. Όταν οι ωκεανοί θερμαίνονται, το θαλασσινό νερό συγκρατεί λιγότερο οξυγόνο, στερώντας από τους οργανισμούς το οξυγόνο που χρειάζονται για να επιβιώσουν. Το θερμότερο νερό γίνεται επίσης λιγότερο πυκνό, οδηγώντας σε διαστρωμάτωση, όπου σχηματίζεται μια ζώνη θερμού νερού στην επιφάνεια με ψυχρότερα νερά στα βάθη.
Πρόταση: Sun down: Πότε θα εκραγεί τελικά ο ήλιος και τι θα μας συμβεί τότε
Στον ωκεανό, το θερμό νερό λειτουργεί σαν κάλυμμα που διακόπτει κρίσιμες οικολογικές διεργασίες. Κανονικά, τα θρεπτικά συστατικά αναδύονται από τα βάθη, παρέχοντας τροφή για το φυτοπλαγκτόν στην επιφάνεια. Η στρώση το εμποδίζει αυτό και δυσχεραίνει την ανάμιξη των δύο στρωμάτων από την αιολική ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι το φυτοπλαγκτόν σε έναν θερμότερο ωκεανό στερείται τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται και παράγει λιγότερες χρωστικές ουσίες για τη φωτοσύνθεση. Μειώνουν επίσης την παραγωγή χρωστικών ουσιών λόγω της αυξημένης έκθεσης στο φως. Αυτό το θρεπτικό στρες είναι ανησυχητικό, διότι σημαίνει λιγότερη παραγωγή οργανικού υλικού για την τροφική αλυσίδα, η οποία τροφοδοτεί τα ψάρια.
Η αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων του πλανήτη δημιουργεί νικητές και ηττημένους στην κοινότητα του φυτοπλαγκτόν. Καθώς οι θερμοκρασίες αυξάνονται, τα μικρότερα είδη φυτοπλαγκτόν και ζωοπλαγκτόν τείνουν να κυριαρχούν στο οικοσύστημα. Τα είδη που μπορούν να προσαρμοστούν καλύτερα στα θερμότερα νερά και στις αλλαγές στην προσφορά τροφής έχουν πλεονέκτημα. Ωστόσο, η ζέστη απειλεί άλλες ποικιλίες ζωοπλαγκτόν, όπως οι προνύμφες των πλασμάτων που ζουν στο βυθό της θάλασσας, των οποίων ο μεταβολισμός επιταχύνεται καθώς αυξάνονται οι θερμοκρασίες. Αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την αλιεία και να απειλήσει τα μέσα διαβίωσης των ψαράδων που ζουν με βιοποριστικά μέσα. Αυτές οι επιπτώσεις θα μπορούσαν επίσης να επεκταθούν στο κλιματικό σύστημα της Γης, καθώς το φυτοπλαγκτόν δεσμεύει άνθρακα όταν αναπτύσσεται και το ζωοπλαγκτόν κλειδώνει αυτόν τον άνθρακα στα βάθη όταν τον καταναλώνει. Εκτός από το γεγονός ότι τα ίδια τα νερά των ωκεανών δεσμεύουν άνθρακα από την ατμόσφαιρα (το διοξείδιο του άνθρακα διαλύεται στο νερό, το οποίο αυξάνει την οξύτητά του, με αποτέλεσμα την οξίνιση των ωκεανών), αυτός είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός τρόπος με τον οποίο ο πλανήτης απομακρύνει μέρος των εκπομπών της ανθρωπότητας.
Καθώς το πλαγκτόν προσπαθεί να προσαρμοστεί σε ένα θερμότερο περιβάλλον, “θα δούμε δραματικές αλλαγές τόσο σε επίπεδο ειδών όσο και σε επίπεδο κοινοτήτων. Πρόκειται για μια ανανέωση ολόκληρου του συστήματος της Γης”, λέει ο Meyer-Kaiser. “Η πρόβλεψή μου είναι ότι το οικοσύστημα θα βρει τρόπους να προσαρμοστεί. Σίγουρα, θα χάσουμε τη βιοποικιλότητα. Σίγουρα, θα χάσουμε σημαντικές λειτουργίες. Αλλά τα ζώα θα συνεχίσουν να επιμένουν”.
Διαβάστε επίσης: Επιστήμονες εντόπισαν παράξενο «δρόμο από κίτρινα τούβλα» στον Ειρηνικό Ωκεανό
πηγή πληροφοριών:wired.com
