Τα solar sails, τα οποία εκμεταλλεύονται τις φωτονικές ακτίνες του ήλιου για να δημιουργήσουν “άνεμο”, δεν είναι απλώς επιστημονική φαντασία. Στην πραγματικότητα, η επιτυχημένη αποστολή του LightSail 2 από την Planetary Society αναγνωρίστηκε με το Grand Award Winner for PopSci’s Best of What’s New για το 2019. Παρά τον αμέτρητο αριθμό έργων που εξετάζουν τις δυνατότητες των solar sails για τα μελλοντικά ταξίδια στο διάστημα, μια νέα μελέτη αποκαλύπτει τη δυνατότητα αυτής της τεχνολογίας για εξερευνητικές αποστολές στους γειτονικούς πλανήτες της Γης.
Δείτε επίσης: NASA Perseverance rover: Βίντεο από τον κρατήρα Belva στον Άρη
Σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Acta Astronautica, λεπτομερείς προσομοιώσεις υπολογιστή αποδεικνύουν ότι μικροσκοπικά, απίστευτα ελαφριά solar sails κατασκευασμένα από αερογραφίτη μπορούν να ταξιδέψουν προς τον πλανήτη Άρη μέσα σε μόλις 26 ημέρες – σε αντίθεση με τους συμβατικούς χρόνους που υπολογίζονται από 7 έως 9 μήνες για τους πύραυλους. Παράλληλα, ένα ταξίδι προς το heliopause (τη γραμμή που ορίζει τον διαστρικό χώρο όπου οι μαγνητικές δυνάμεις του ήλιου σταματούν να επηρεάζουν τα αντικείμενα) θα διαρκούσε περίπου από 4,2 έως 5,3 έτη. Για να γίνει σύγκριση, ο διαστημικός ανιχνευτής Voyager 1 χρειάστηκε 35 χρόνια, ενώ ο Voyager 2 χρειάστηκε 41 χρόνια, για να φτάσουν στο ίδιο όριο.
Δείτε ακόμα: AI bot θα βοηθήσει στην ανίχνευση εξωγήινης ζωής στον Άρη
Ανακαλύψτε το Νέο Ανθρωποειδές Ρομπότ GR-2!
Το κλειδί για ταχεία ταξίδια είναι η χρήση αερογραφίτη με βάρος 720 γραμμαρίων στα solar sails, ένα εξαιρετικά ελαφρύ υλικό με πυκνότητα τέσσερις φορές μικρότερη από εξαρτήματα Mylar που χρησιμοποιούνται συνήθως σε άλλα σχέδια ηλιακών πάνελ. Η κύρια προειδοποίηση σε αυτές τις προσομοιώσεις είναι ότι αφορούν ένα πολύ μικρό βάρος ωφέλιμου φορτίου, γεγονός που σπάνια ισχύει για μεγάλα διαπλανητικά και διαστρικά ταξίδια.
«Η πρόωση solar sail έχει τη δυνατότητα ταχείας παράδοσης μικρών ωφέλιμων φορτίων σε όλο το ηλιακό σύστημα», εξήγησε στο Universe Today νωρίτερα ο René Heller, αστροφυσικός στο Ινστιτούτο Max Planck για την Έρευνα του Ηλιακού Συστήματος και συν-συγγραφέας της μελέτης. «Σε σύγκριση με τη συμβατική χημική πρόωση, η οποία μπορεί να φέρει εκατοντάδες τόνους ωφέλιμου φορτίου σε χαμηλή τροχιά στη Γη και να παραδώσει ένα μεγάλο μέρος αυτού στη Σελήνη, τον Άρη και πιο μακριά, αυτό ακούγεται πολύ μικρό. Αλλά η βασική αξία της τεχνολογίας είναι η ταχύτητα».
Δείτε επίσης: Άρης: Μήπως η ζωή τελικά ξεκίνησε από τον κόκκινο πλανήτη;
Ένα άλλο πρόβλημα που παραμένει άλυτο είναι οι μέθοδοι που απαιτούνται για την επιβράδυνση όταν φτάνει σε έναν προορισμό. Παρότι η αεροσύλληψη -η χρήση της ατμόσφαιρας ενός πλανήτη για τη μείωση της ταχύτητας- αποτελεί μια πιθανή επιλογή, οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να καθοριστεί ο βέλτιστος και πιο αποτελεσματικός τρόπος για την ακινητοποίηση ενός διαστημικού πλοίου εξοπλισμένου με ηλιακά πανιά στον επιθυμητό προορισμό του.
