Το Orion Nebula είναι αγαπημένο ανάμεσα στους λάτρεις του αστρονομίας. Είναι ένα γιγαντιαίο αστρικό νεφέλωμα από το οποίο διαμορφώνονται νεαρά αστέρια. Με το τηλεσκόπιο φαίνεται ως ένα γκρι/πράσινο θολωτό πέπλο, αλλά οι φωτογραφικές μηχανές αποκαλύπτουν την αληθινή δόξα αυτών των περιοχών δημιουργίας αστέρων. Ο Ήλιος ήταν κάποτε μέρος ενός τέτοιου νεφελώματος και οι αστρονόμοι εξερευνούν τα μυστικά τους εδώ και δεκαετίες. Τώρα, ένα νέο άρθρο παρουσιάζει τα αποτελέσματα από μια λεπτομερή μελέτη του Διαστημικού Τηλεσκοπίου James Webb (JWST) που έχει εξερευνήσει δίσκους πλανητών γύρω από αστέρες του Orion Nebula.
Δείτε επίσης: James Webb: Καταγράφει την πιο λεπτομερή εικόνα του Ουρανού
Η ιδέα ότι μια αστρική νεφέλη καταρρέει για να δημιουργήσει ένα αστέρι προτάθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 1900 από τον Άγγλο αστρονόμο James Jeans. Από τότε, έχουμε αναπτύξει ένα μοντέλο για να περιγράψουμε όχι μόνο τη γέννηση των αστέρων αλλά και την εξέλιξή τους και τον ακόλουθο θάνατό τους. Ο διαδικασία περιγράφει πώς οι νεαροί αστέρες συνοδεύονται συχνά από δίσκους υλικού και αυτοί οι πρωτοπλανητικοί δίσκοι μπορούν να καταρρεύσουν για να δημιουργήσουν πλανήτες.
Για να κατανοήσουμε όλες τις πτυχές του σχηματισμού πλανητικών συστημάτων, είναι σημαντικό να τα μελετήσουμε στο ποικίλο περιβάλλον τους. Δυστυχώς, αυτά τα συστήματα δεν είναι πολύ συνηθισμένα και συχνά κρύβονται από σκόνη, που προκαλεί προβλήματα στην παρατήρησή τους. Πολλά από τα νεαρά πλανητικά συστήματα δημιουργούνται εκεί όπου υπάρχουν υψηλά επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας, ειδικά σε περιοχές με δημιουργία μαζικών αστέρων όπως η 6357.
Δείτε ακόμα: Ring Nebula: To James Webb το απαθανάτησε με εξαιρετική λεπτομέρεια
Ένα εξαιρετικό παράδειγμα ενός αστρικού “βρεφοκομείου” είναι το Lobster Nebula, γνωστό και με το λιγότερο ελκυστικό τίτλο NGC6357. Το νεφέλωμα βρίσκεται στον αστερισμό του Σκορπιού σε απόσταση 6.000 ετών φωτός – να θυμάστε ότι ένα έτος φωτός είναι μια μονάδα μέτρησης απόστασης που ορίζεται από την απόσταση που μπορεί να διανύσει το φως σε ένα έτος.
Μια ομάδα αστρονόμων έχει στρέψει το JWST προς το Lobster Nebula για να διερευνήσει βαθιά μέσα στο νεφέλωμα. Η περιοχή που εξετάζεται φιλοξενεί πολλούς νέους αστέρες. Η ομάδα επέλεξε να εστιάσει σε 15 δίσκους σε τρεις περιοχές με την ελπίδα ότι θα βοηθήσει στην κατανόηση της επίδρασης του περιβάλλοντος στο σχηματισμό πλανητών. Μελέτησαν ένα δίσκο γνωστό ως “XUE 1” και εξερεύνησαν τον εσωτερικό του δίσκο. Στην εργασία τους αναφέρονται στην πληθώρα νερού, μονοξειδίου του άνθρακα, υδρογονανθράκων και ακετυλενίου σε απόσταση εντός 1 αστρονομικής μονάδας – αυτό θα ήταν αδύνατο χωρίς το JWST.
Δείτε επίσης: Το James Webb ανακάλυψε δύο από τoυς πιο απομακρυσμένους γαλαξίες
Τα ευρήματα αποκαλύπτουν ότι το νερό και άλλα μόρια βρίσκονται στις εσωτερικές περιοχές του δίσκου, όπου μπορεί να δημιουργηθούν οι επίγειοι πλανήτες. Πρόκειται για μια περιοχή που ενδεχομένως είναι από τα πιο ακραία περιβάλλοντα στο Γαλαξία. Αυτό δείχνει ότι οι συνθήκες για το σχηματισμό πλανητών σε γήινο επίπεδο είναι εξίσου πιθανές σε περιοχές υψηλής μάζας σχηματισμού αστέρων όσο και σε χαμηλή μάζα! Η ομάδα επίσης εντόπισε ότι η αύξηση της σκόνης έχει αρχίσει με δομές που ενδέχεται να οδηγήσουν σε πλανήτες σε συστήματα ηλικίας 0,5 εκατομμύρια χρονών. Φαίνεται έτσι ότι ο σχηματισμός πλανητών μπορεί να είναι σε εξέλιξη ή ακόμη και να έχει συμβεί παρά το άκρως ακραίο περιβάλλον.
Πηγή: universetoday
