Πάνω από 4,2 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, το φεγγάρι γύρισε από μέσα προς τα έξω για να δημιουργήσει τη σεληνιακή επιφάνεια όπως είναι γνωστή σήμερα.
Δείτε επίσης: Επιστήμονες αναφέρουν ότι το φεγγάρι συρρικνώνεται
Οι περισσότεροι επιστήμονες θα συμφωνούσαν ότι το φεγγάρι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ένα άλλο τεράστιο σώμα στο ηλιακό σύστημα συνέτριψε στη Γη, απελευθερώνοντας, λιωμένο υλικό στο διάστημα που συγχωνεύτηκε ως ο φυσικός μας δορυφόρος.
Το πώς προχώρησε η γέννηση του φεγγαριού μετά από αυτό το βίαιο ξεκίνημα ωστόσο, έχει περιγραφεί “περισσότερο ως ένα μυθιστόρημα περιπέτειας” από μια ομάδα επιστημόνων από το Σεληνιακό και Πλανητικό Εργαστήριο (LPL) του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.
Λένε ότι υπάρχουν πολλά πιθανά μονοπάτια που θα μπορούσε να έχει ακολουθήσει ο φυσικός δορυφόρος της Γης για να σχηματιστεί πλήρως, οδηγώντας τελικά στο σύστημα Σελήνης-Γης που βλέπουμε σήμερα. Η ομάδα φυσικά έχει τις δικές της ιδέες σχετικά με τα μεγάλα περιστατικά που θα μπορούσαν να σχηματίσουν το φεγγάρι. Οι ερευνητές λένε ότι τα δείγματα βράχου που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo για παράδειγμα, μπορεί να υποδεικνύουν ότι υπήρξε μια στιγμή που το φεγγάρι “γύρισε από μέσα προς τα έξω“.
Δείτε ακόμα: NASA: Νέα αναβολή για την επανδρωμένη αποστολή Artemis στο φεγγάρι
Αυτό το αποτέλεσμα, αν ισχύει, μπορεί επίσης να λύσει ένα μυστήριο σχετικά με τη σύνθεση του φεγγαριού.
«Το φεγγάρι μας κυριολεκτικά γύρισε από μέσα προς τα έξω», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της έρευνας και αναπληρωτής καθηγητής του LPL Jeff Andrews-Hanna. «Αλλά υπήρξαν ελάχιστα φυσικά στοιχεία για να ρίξουν φως στην ακριβή αλληλουχία των γεγονότων κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσιμης φάσης της σεληνιακής ιστορίας, και υπάρχει μεγάλη διαφωνία στις λεπτομέρειες του τι συνέβη κυριολεκτικά».
Ο συν-συγγραφέας και επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, Nan Zhang, ανέπτυξε προηγουμένως μοντέλα που πρότειναν ότι μια γιγαντιαία πρόσκρουση στο φεγγάρι θα μπορούσε να είχε προκαλέσει μια πυκνή στρώση υλικού, πλούσιου σε τιτάνιο κάτω από τον φλοιό, να μετατοπιστεί. Μετά τη μετατόπιση, αυτό το υλικό θα είχε βυθιστεί, θα είχε σχηματίσει πλάκες σαν φύλλα και θα είχε καταρρεύσει στο εσωτερικό του φεγγαριού, αφήνοντας ένα υπόλειμμα κάτω από τον φλοιό με τη μορφή τεμνόμενων σωμάτων από πυκνά κοιτάσματα πλούσια σε τιτάνιο.
Δείτε επίσης: Το πρώτο αμερικανικό διαστημόπλοιο προσεδαφίζεται στο φεγγάρι μετά το Apollo
Η ομάδα ήταν επίσης σε θέση να προσδιορίσει πότε το φεγγάρι γύρισε από μέσα προς τα έξω. Λένε ότι η διακοπή των ανωμαλιών της βαρύτητας από μεγάλες και αρχαίες λεκάνες σεληνιακής πρόσκρουσης δείχνει ότι το πλούσιο σε ιλμενίτη στρώμα βυθίστηκε πριν από αυτές τις κρούσεις. Αυτή η «διασταυρούμενη τομή» σημαίνει ότι το γεγονός βύθισης θα είχε συμβεί περισσότερο από 4,22 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, υποδεικνύοντας ότι η βύθιση θα μπορούσε να έχει προκαλέσει ηφαιστειακή δραστηριότητα, η οποία εμφανίστηκε σε μεταγενέστερους χρόνους σε όλη την επιφάνεια της Σελήνης.
Πηγή: livescience
