Η προσέγγιση Zero-trust είναι απαραίτητη για την προστασία από εσωτερικές απειλές.
Το Zero-trust είναι ένα πλαίσιο ασφαλείας που απαιτεί αυστηρή επαλήθευση ταυτότητας για όλους τους χρήστες, τις συσκευές και τα δίκτυα που είναι συνδεδεμένα στα συστήματα ενός οργανισμού. Αυτή η προσέγγιση προϋποθέτει ότι κανένας χρήστης ή συσκευή δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος, είτε βρίσκεται εντός είτε εκτός του δικτύου. Επιβάλλει, επίσης, την αρχή του ελάχιστου προνομίου, όπου οι χρήστες έχουν μόνο την απαραίτητη πρόσβαση για την εκτέλεση των εργασιακών τους καθηκόντων.
Η παραδοσιακή προσέγγιση για την ασφάλεια του δικτύου συνήθως βασίζεται στο μοντέλο Castle-and-Moat, το οποίο προτείνει ότι όλοι μέσα στο δίκτυο είναι αξιόπιστοι από προεπιλογή. Ωστόσο, με την άνοδο των εσωτερικών απειλών (insiders) και τις προηγμένες επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, αυτή η προσέγγιση δεν είναι πλέον αποτελεσματική.
Δείτε επίσης: Ποιες είναι οι εφαρμογές της AI στην κυβερνοασφάλεια;
Οι εσωτερικές απειλές αναφέρονται σε κακόβουλες ενέργειες ή αμέλεια από άτομα μέσα σε έναν οργανισμό που μπορεί να οδηγήσει σε παραβιάσεις δεδομένων, κλοπή ή δολιοφθορά. Αυτά τα άτομα μπορεί να περιλαμβάνουν υπαλλήλους, εργολάβους ή συνεργάτες που έχουν νόμιμη πρόσβαση στα συστήματα και τα δεδομένα του οργανισμού.
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην αντιμετώπιση εσωτερικών απειλών είναι ότι τα παραδοσιακά μέτρα ασφαλείας έχουν σχεδιαστεί για την προστασία από εξωτερικές απειλές. Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που ένας χρήστης αποκτήσει πρόσβαση στο δίκτυο, έχει συχνά το ελεύθερο να κινηθεί μέσα σε αυτό.
Εδώ μπαίνει το zero-trust. Με την εφαρμογή ενός μοντέλου ασφάλειας μηδενικής εμπιστοσύνης, οι οργανισμοί μπορούν να μειώσουν σημαντικά τους κινδύνους που ενέχουν οι εσωτερικές απειλές.
Τι περιλαμβάνει η προσέγγιση zero-trust για την πρόληψη εσωτερικών απειλών:
Επαλήθευση όλων των χρηστών και συσκευών: Με την προσέγγιση zero-trust, κάθε χρήστης και συσκευή πρέπει να περάσει από μια αυστηρή διαδικασία επαλήθευσης πριν αποκτήσει πρόσβαση σε οποιοδήποτε σύστημα ή δεδομένα. Αυτό περιλαμβάνει έλεγχο ταυτότητας πολλαπλών παραγόντων, ελέγχους της συσκευής και συνεχή παρακολούθηση της συμπεριφοράς των χρηστών. Επαληθεύοντας διεξοδικά κάθε χρήστη και συσκευή, οι οργανισμοί μπορούν να αποτρέψουν κακόβουλους παράγοντες από το να αποκτήσουν πρόσβαση σε ευαίσθητες πληροφορίες.
Ελάχιστη πρόσβαση: Η μηδενική εμπιστοσύνη ακολουθεί την αρχή του ελάχιστου προνομίου, που σημαίνει ότι παρέχεται στους χρήστες μόνο η απαραίτητη πρόσβαση για την εκτέλεση των εργασιακών τους καθηκόντων. Αυτό μειώνει τις πιθανότητες εσωτερικών απειλών, καθώς οι χρήστες δεν έχουν πρόσβαση σε δεδομένα ή συστήματα που δεν σχετίζονται με τις εργασιακές τους ευθύνες.
Δείτε επίσης: Darktrace AI: Ο επαναστάτης της κυβερνοασφάλειας
Μικρο-τμηματοποίηση: Η προσέγγιση zero-trust περιλαμβάνει την τμηματοποίηση του δικτύου σε μικρότερες, απομονωμένες ζώνες. Αυτό καθιστά πιο δύσκολο για μια εσωτερική απειλή να αποκτήσει πρόσβαση σε ευαίσθητες περιοχές του δικτύου. Ακόμα κι αν τα διαπιστευτήρια ενός χρήστη παραβιαστούν, θα υπάρχει περιορισμένη πρόσβαση μόνο στο καθορισμένο τμήμα.
Συνεχής παρακολούθηση: Το Zero-trust περιλαμβάνει επίσης συνεχή παρακολούθηση της συμπεριφοράς και της δραστηριότητας των χρηστών εντός του δικτύου. Αυτό επιτρέπει στους οργανισμούς να εντοπίζουν οποιαδήποτε ύποπτη ή κακόβουλη συμπεριφορά σε πραγματικό χρόνο και να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για τον μετριασμό της απειλής.
Πρόληψη του lateral movement: Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα της μηδενικής εμπιστοσύνης είναι η ικανότητά της να αποτρέπει την εξάπλωση εντός του δικτύου. Σε περίπτωση που μια εσωτερική απειλή αποκτήσει πρόσβαση σε ένα σύστημα, το zero-trust διασφαλίζει ότι δεν εξαπλώνεται για την απόκτηση πρόσβασης σε άλλα συστήματα ή δεδομένα εντός του δικτύου.
Δείτε επίσης: Η κυβερνοασφάλεια πρέπει να βελτιωθεί, λένε οι ειδικοί
Στη σημερινή ψηφιακή εποχή, τα παραδοσιακά μέτρα ασφαλείας δεν επαρκούν για την προστασία των οργανισμών από εσωτερικές απειλές. Με την άνοδο της απομακρυσμένης εργασίας και των συστημάτων που βασίζονται στο cloud, η περίμετρος του δικτύου έχει γίνει πιο ρευστή, αυξάνοντας τον κίνδυνο επιθέσεων εκ των έσω. Η εφαρμογή ενός μοντέλου zero-trust είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση αυτών των κινδύνων και την πρόληψη εσωτερικών απειλών από κακόβουλους παράγοντες. Με τη διεξοδική επαλήθευση όλων των χρηστών και συσκευών, την εφαρμογή αυστηρών ελέγχων πρόσβασης και τη συνεχή παρακολούθηση της δραστηριότητας των χρηστών, οι οργανισμοί μπορούν να μειώσουν σημαντικά τους κινδύνους. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η μηδενική εμπιστοσύνη δεν είναι μια εφάπαξ λύση, αλλά μια συνεχής διαδικασία συνεχούς βελτίωσης και προσαρμογής σε νέες απειλές. Εφαρμόζοντας τα πιο πρόσφατα μέτρα ασφαλείας και αναθεωρώντας και ενημερώνοντας συνεχώς το μοντέλο zero-trust, οι οργανισμοί μπορούν να παραμείνουν μπροστά από πιθανές επιθέσεις!
