Τα νέα ευρήματα από το Juno της NASA παρέχουν μια πληρέστερη εικόνα για το πόσο διαδεδομένες είναι οι λίμνες λάβας στο φεγγάρι του Δία Ιώ και περιλαμβάνουν πρώτες γνώσεις σχετικά με τις ηφαιστειακές διεργασίες που γίνονται εκεί. Αυτά τα αποτελέσματα προέρχονται από το όργανο Jovian Infrared Auroral Mapper (JIRAM) του Juno, το οποίο συνεισφέρει η Ιταλική Διαστημική Υπηρεσία και «βλέπει» στο υπέρυθρο φως. Οι ερευνητές δημοσίευσαν μια εργασία σχετικά με τις πιο πρόσφατες ηφαιστειακές ανακαλύψεις του Juno στο Communications Earth and Environment.
Δείτε επίσης: Η NASA ανακάλυψε λίμνη δροσερής λάβας στο φεγγάρι του Δία Ιώ
Η Ιώ ενδιαφέρει τους αστρονόμους από το 1610, όταν ο Galileo Galilei ανακάλυψε για πρώτη φορά το φεγγάρι Jovian, το οποίο είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από τη Γη. Περίπου 369 χρόνια αργότερα, το διαστημόπλοιο Voyager 1 της NASA κατέγραψε μια ηφαιστειακή έκρηξη στο φεγγάρι. Μεταγενέστερες αποστολές στον Δία, με περισσότερες πτήσεις στην Ιώ, ανακάλυψαν επιπλέον λόφους με λίμνες λάβας. Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι η Ιώ, η οποία τεντώνεται και συμπιέζεται σαν ακορντεόν από τα γειτονικά φεγγάρια και τον τεράστιο Δία, είναι ο πιο ηφαιστειακά ενεργός κόσμος στο ηλιακό σύστημα. Όμως, ενώ υπάρχουν πολλές θεωρίες για τους τύπους ηφαιστειακών εκρήξεων στην επιφάνεια του φεγγαριού, υπάρχουν ελάχιστα υποστηρικτικά στοιχεία.
Δείτε ακόμα: Δίας – φεγγάρι Ιώ: Τα ηφαίστεια είναι ενεργά εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια
Τα δεδομένα πτήσης του JIRAM στην Ιώ όχι μόνο υπογραμμίζουν τα άφθονα αποθέματα λάβας του φεγγαριού, αλλά παρέχουν επίσης μια γεύση του τι μπορεί να συμβαίνει κάτω από την επιφάνειά του. Οι υπέρυθρες εικόνες πολλών λιμνών λάβας στην Ιώ δείχνουν έναν λεπτό κύκλο λάβας στα σύνορα, μεταξύ του κεντρικού φλοιού που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της λίμνης και των τοιχωμάτων της. Η ανακύκλωση του τήγματος υπονοείται από την έλλειψη ροών λάβας πάνω και πέρα από το χείλος της λίμνης, υποδεικνύοντας ότι υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ του τήγματος που έχει εκραγεί στις λίμνες λάβας και του τήγματος που κυκλοφορεί στο υπόγειο σύστημα.
Δείτε επίσης: NASA: Δείτε τις εκπληκτικές φωτογραφίες του φεγγαριού του Δία, Ιώ
Τα δεδομένα JIRAM υποδηλώνουν ότι το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας αυτών των καυτών σημείων στην Ιώ, αποτελείται από έναν βραχώδη φλοιό που κινείται πάνω-κάτω κυκλικά ως μία συνεχόμενη επιφάνεια λόγω της κεντρικής ανόδου του μάγματος. Σε αυτή την υπόθεση, επειδή ο φλοιός αγγίζει τα τοιχώματα της λίμνης, η τριβή την εμποδίζει να γλιστρήσει, με αποτέλεσμα να παραμορφωθεί και τελικά να σπάσει, ελευθερώνοντας λάβα ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Μια εναλλακτική υπόθεση προτείνει ότι το μάγμα αναβλύζει στη μέση της λίμνης, απλώνεται και σχηματίζει μια κρούστα που βυθίζεται κατά μήκος του χείλους της λίμνης, εκθέτοντας λάβα.
Πηγή: phys
