Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST), οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι ο Ariel, ένα φεγγάρι του πλανήτη Ουρανού, θα μπορούσε να κρύβει έναν θαμμένο ωκεανό.
Δείτε επίσης: Εκατομμύρια χρόνια πριν βράχοι από το φλοιό της Γης δημιούργησαν ωκεανό στη Μογγολία
Η ανακάλυψη θα μπορούσε να δώσει μια απάντηση σε ένα μυστήριο γύρω από αυτό το φεγγάρι του Ουρανού, που έχει μπερδέψει τους επιστήμονες: το γεγονός ότι η επιφάνεια του Άριελ καλύπτεται με σημαντική ποσότητα πάγου διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό είναι μπερδεμένο γιατί στην απόσταση που βρίσκονται ο Ουρανός και τα φεγγάρια του από τον ήλιο, 20 φορές πιο μακριά από τη Γη, το διοξείδιο του άνθρακα μετατρέπεται σε αέριο και χάνεται στο διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι κάποια διαδικασία πρέπει να ανανεώσει το διοξείδιο του άνθρακα στην επιφάνεια του Ariel.
Προηγούμενες θεωρίες έχουν προτείνει ότι αυτό συμβαίνει ως αποτέλεσμα αλληλεπιδράσεων μεταξύ της επιφάνειας του Ariel και των φορτισμένων σωματιδίων που παγιδεύονται στη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού που παρέχουν ιονίζουσα ακτινοβολία, διασπώντας μόρια και απελευθερώνοντας διοξείδιο του άνθρακα, μια διαδικασία που ονομάζεται “ραδιόλυση“.
Ωστόσο, νέα στοιχεία από το JWST υποδηλώνουν ότι η πηγή αυτού του διοξειδίου του άνθρακα δεν θα μπορούσε να προέρχεται από το εξωτερικό του Ariel αλλά από το εσωτερικό του, πιθανώς από έναν θαμμένο υπόγειο ωκεανό.
Δείτε ακόμα: Νέα στοιχεία για τον υπόγειο ωκεανό στην “καρδιά” του Πλούτωνα
Επειδή τα χημικά στοιχεία και τα μόρια απορροφούν και εκπέμπουν φως σε χαρακτηριστικά μήκη κύματος, αφήνουν μεμονωμένα «δαχτυλικά αποτυπώματα» στα φάσματα. Η ομάδα πίσω από αυτήν την ανακάλυψη χρησιμοποίησε το JWST για να συγκεντρώσει φάσματα φωτός από τον Ariel, κάτι που τους βοήθησε να ζωγραφίσουν μια εικόνα της χημικής σύνθεσης του φεγγαριού του Ουρανού.
Συγκρίνοντας αυτό με προσομοιωμένα φάσματα από ένα χημικό μείγμα στο εργαστήριο, η ομάδα ανακάλυψε ότι ο Ariel έχει μερικά από τα πιο πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα κοιτάσματα στο ηλιακό σύστημα. Όχι μόνο αυτό πρόσθεσε επιπλέον 10 χιλιοστά πάχους στον πάγο στην πλευρά του Ariel που βλέπει μόνιμα μακριά από τον Ουρανό, αλλά αποκάλυψε επίσης καθαρές αποθέσεις μονοξειδίου του άνθρακα για πρώτη φορά.
Η θερμοκρασία που απαιτέιται για να σταθεροποιηθεί το μονοξείδιο του άνθρακα είναι -242 βαθμοί κελσίου. Το μονοξείδιο του άνθρακα θα πρέπει να αναπληρώνεται ενεργά. Αυτό συμβαίνει επειδή η θερμοκρασία της επιφάνειας του Ariel είναι, κατά μέσο όρο, περίπου 18 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη από αυτή τη βασική θερμοκρασία.
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι η ραδιόλυση θα μπορούσε να ευθύνεται για μέρος αυτής της αναπλήρωσης. Ωστόσο, παρατηρήσεις του Ουρανού και των φεγγαριών του το 1986 από το Voyager 2 και άλλα πρόσφατα ευρήματα, υποδηλώνουν ότι οι αλληλεπιδράσεις πίσω από τη ραδιόλυση θα μπορούσαν να είναι περιορισμένες επειδή ο άξονας του μαγνητικού πεδίου του Ουρανού και το τροχιακό επίπεδο των φεγγαριών του μετατοπίζονται μεταξύ τους κατά περίπου 58 μοίρες.
Δείτε επίσης: Το φεγγάρι του Κρόνου φιλοξενεί ένα μυστικό ωκεανό
Αυτό σημαίνει ότι η πλειονότητα των ενώσεων άνθρακα/οξυγόνου που φαίνονται στην επιφάνεια του Ariel θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από χημικές διεργασίες σε έναν ωκεανό παγιδευμένο κάτω από τον πάγο της επιφάνειας.
Πηγή: livescience
