Ένα φεγγάρι που εξαφανίστηκε θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί ο Άρης είναι τόσο διαφορετικός από τους άλλους βραχώδεις πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.
Δείτε επίσης: Το φεγγάρι Ariel του Ουρανού ίσως έχει έναν κρυμμένο ωκεανό
Σήμερα, ο Άρης έχει δύο μικροσκοπικά φεγγάρια. Αλλά νωρίς στην ιστορία του, ο Κόκκινος Πλανήτης μπορεί να είχε ένα πολύ μεγαλύτερο φεγγάρι, το οποίο μπορεί να ευθύνεται για το περίεργο σχήμα και το ακραίο έδαφός του, προτείνει ο Michael Efroimsky, αστρονόμος στο Ναυτικό Παρατηρητήριο των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον. Η έρευνά του έχει υποβληθεί στο Journal of Geophysical Research: Planets και είναι διαθέσιμη ως προεκτύπωση μέσω του arXiv.
Ο Άρης φιλοξενεί μερικά από τα πιο ακραία εδάφη του ηλιακού μας συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου φαραγγιού, του ψηλότερου βουνού και της μεγαλύτερης ορεινής περιοχής. Αυτή η ορεινή περιοχή, γνωστή ως Tharsis, κυριαρχεί στο δυτικό ημισφαίριο του Άρη κοντά στον ισημερινό του. Η περιοχή Tharsis έχει πλάτος περίπου 5.000 χιλιόμετρα και υψώνεται έως και 7 χλμ σε ύψος, εξαιρουμένων των ογκωδών ηφαιστείων της, που υψώνονται ακόμη ψηλότερα. Σχεδόν ακριβώς στην αντίθετη πλευρά του πλανήτη από το Tharsis βρίσκεται η Terra Sabaea και η Syrtis Major, μια άλλη ορεινή περιοχή και ένα τεράστιο ηφαίστειο αντίστοιχα.
Δείτε ακόμα: Το κινεζικό ρόβερ Chang’e 5 ανιχνεύει μόρια νερού στο φεγγάρι
Όπως πιστεύεται, η σημαντική μάζα του Nerio άλλαξε το σχήμα του Άρη με τη βαρύτητά του, αυξάνοντας τις παλίρροιες στους ωκεανούς του μάγματος με τον ίδιο τρόπο που το φεγγάρι της Γης αυξάνει τις παλίρροιες στους ωκεανούς του πλανήτη μας σήμερα. Επειδή όμως ο Άρης είναι μικρότερος από τη Γη, ψύχθηκε πολύ πιο γρήγορα και τα παλιρροϊκά εξογκώματα του κλειδώθηκαν στην προκύπτουσα μορφή του πλανήτη.
Με κάποιο τρόπο, ο Nerio χάθηκε, υποστηρίζει ο Efroimsky. Θα μπορούσε να είχε εξαφανιστεί από μια σύγκρουση, αφήνοντας πίσω τα σημερινά φεγγάρια του Άρη, Phobos και Deimos, ή θα μπορούσε να είχε παρασυρθεί έξω από το ηλιακό σύστημα μέσω μιας βαρυτικής αλληλεπίδρασης με άλλο σώμα.
Τέτοιες συγκρούσεις ήταν συνηθισμένες στο πρώιμο ηλιακό σύστημα. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι η Γη απέκτησε το φεγγάρι της μέσω μιας σύγκρουσης με έναν πρωτοπλανήτη στο μέγεθος του Άρη και οι διασκορπίσεις μεταξύ των εξωτερικών πλανητών μετατόπισαν τις αρχικές τροχιές τους, που κάποτε ήταν πολύ πιο κοντά στον ήλιο, στις σημερινές τους θέσεις.
Δείτε επίσης: Η NASA εξετάζει την ανακύκλωση σκουπιδιών στο φεγγάρι
Αν και η πιθανότητα είναι ενδιαφέρουσα, ο Efroimsky παραδέχτηκε ότι η εξήγηση του Nerio είναι απλώς μια υπόθεση. Η ιδέα ενός μεγάλου φεγγαριού που υπήρχε για σύντομο χρονικό διάστημα εγείρει πολλά ερωτήματα, ειδικά όσον αφορά το σχηματισμό και την τελική εξαφάνισή του. Για παράδειγμα, εάν το φεγγάρι Nerio καταστράφηκε, θα έπρεπε να είχε αφήσει μια σειρά από κρατήρες κατά μήκος της ζώνης που ευθυγραμμίζεται με την τροχιά του, αλλά δεν υπάρχει τέτοια σειρά κρατήρων στον Άρη. Από την άλλη πλευρά, περαιτέρω συγκρούσεις και γεωλογική δραστηριότητα θα μπορούσαν να έχουν εξαφανίσει αυτά τα ίχνη.
Πηγή: livescience
