Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε τι είναι προϊόν, τι αντίγραφο, τι προσωπική χρήση και τι εμπορία.

Οι κινηματογραφικές ταινίες μετά την περίοδο προβολής τους στις αίθουσες των κινηματογράφων, αντιγράφονται (σε DVD) από τις εταιρίες που έχουν αυτό το δικαίωμα σε αντίτυπα και πωλούνται είτε σε καταστήματα προς ενοικίαση είτε προς πώληση για τους καταναλωτές. Αυτή η νόμιμη αντιγραφή είναι για εμπορικούς σκοπούς. Η αγορά ή η ενοικίαση των νόμιμων DVD είναι για προσωπική χρήση.

«Το θέμα είναι πασίγνωστο και τα νούμερα σχετικά με την επιδημία διαδικτυακής πειρατείας στη χώρα μας, ειδικά σε ό,τι αφορά τον κινηματογράφο, προκαλούν εντύπωση.» αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο.

Ας δούμε αναλυτικά τις 5 παραμέτρους που δίνει η εφημερίδα, ή μάλλον αυτοί που έγραψαν το άρθρο για την εφημερίδα καθώς και τον τίτλο:

1. Στις εκρηκτικές διαστάσεις που έχει πάρει το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια.

Ποιες είναι αυτές οι εκρηκτικές διαστάσεις; Είναι πραγματικές ή περιέχουν το στοιχείο της υπερβολής; Από που αντλούν τα στοιχεία που υποστηρίζουν τις «εκρηκτικές διαστάσεις»; Αγνοούν πλήρως το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με φαγητό, αλλά θέλει να ταΐσει και το πνεύμα του; Πως θα το κάνει αυτό όταν το μόνο που σκεφτόμαστε είναι το κέρδος; Η οικονομία υπάρχει για να υπηρετεί τις ανάγκες του ανθρώπου και όχι ανάποδα. Οπότε τα «αυταπόδεικτα» στοιχεία τους δεν σημαίνουν τίποτα αν δεν πουν από που προέρχονται. Οι παραθέσεις αριθμών χωρίς μεθοδολογία και στήριξη πηγών είναι ανούσια και το μόνο που κάνει είναι να δείχνει την προχειρότητα των ερευνών για την συγγραφή του άρθρου.

2. Στις συνέπειες που υφίστανται οι ιδιώτες, οι επαγγελματίες του σχετικού κλάδου, αλλά και το κράτος.

Πάλι με ποιον τρόπο υπολογίζονται αυτές οι συνέπειες. Και μιλάμε για την εμπορική εκμετάλλευση ή τον διαμοιρασμό αρχείων; Το άρθρο μιλάει για διαφυγή κερδών στο κράτος από φόρους, ύψους πάνω από μισό Δισεκατομμύριο Ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η ίδια η διαφυγή κερδών ξεπερνάει το 1 δις. Είναι τόσο μεγάλη η βιομηχανία κινηματογράφου και μουσικής στην Ελλάδα ώστε να χάνει τόσα πολλά; Θεωρεί αυτός που έβγαλε τα στοιχεία ότι ο «παραβάτης» θα πλήρωνε για το προϊόν αν δεν μπορούσε να το αντιγράψει; Θεωρεί ότι το προϊόν είναι έστω και διαθέσιμο; Για παράδειγμα λένε ότι μέσα σε ένα μήνα έγιναν 3.200.000 ολοκληρωμένα downloads. Δηλαδή υπήρχε περίπτωση αυτοί που κατέβασαν όλες αυτές τις σειρές ή ταινίες να τις δουν όλες πληρώνοντας το σχετικό αντίτιμο; Υπάρχουν όλες;

3. Στο θέμα της «κοινωνικής νομιμοποίησης» και της έλλειψης ενημέρωσης της κοινής γνώμης.

Αν υπάρχει «κοινωνική νομιμοποίηση» μήπως το πρόβλημα δεν είναι με την κοινωνία αλλά με τον επιχειρηματικό χώρο; Επίσης τι σημαίνει ενημέρωση της κοινής γνώμης; Θα πρέπει να γνωρίζει για παράδειγμα ο πολίτης ότι έχει δικαίωμα στην έρευνα για την οποία πλήρωσε ο ίδιος με τους φόρους του ή στο υλικό που συλλέχθηκε από την ΕΡΤ και τους προκατόχους της όλα αυτά τα χρόνια;

4. Στο ζήτημα της συνεργασίας των επαγγελματιών του κλάδου με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Η νομοθεσία στην χώρα μας δεν μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα στα ηλεκτρονικά παίγνια τύπου Καζίνο και το «Age of Empires». Θα μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι ηλεκτρονικό έγκλημα και τι νόμιμος διαμοιρασμός αρχείων; Υπάρχει βούληση να φτιαχτεί μία ορθή νομοθεσία από γνώστες του χώρου, αντί από πολιτικούς που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τους χρηματοδότες τους;

5. Στην έλλειψη πολιτικής βούλησης έως τώρα και στην επιτακτική ανάγκη ενός νομοθετικού πλαισίου για να παταχθεί το φαινόμενο.

Πράγματι όταν βλέπουμε την Δημόσια Τηλεόραση, που ακόμα δεν έχει νομοθετηθεί, να προβάλλει δουλειές δημιουργών χωρίς άδεια, υπάρχει σοβαρό θέμα. Επίσης όταν δεν υπάρχει καμία αναφορά που πάνε τα χρήματα που πληρώνουν δεκάδες χιλιάδες επιχειρηματίες σε εταιρίες όπως η ΑΕΠΙ, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Που πάνε τα χρήματα υπέρ των πνευματικών δικαιωμάτων από τα κενά CD/DVD που αγοράζουμε άσχετα με το τι τα κάνουμε; Σίγουρα αν κάποιος προσπαθήσει να εισέλθει στα θέματα πνευματικών δικαιωμάτων θα πρέπει να ξεκινήσει από αυτά. Μπορεί;

Όταν λέει το άρθρο ότι η πειρατεία σκότωσε την Μουσική, εννοεί ότι οι πωλήσεις τραγουδιών που έχουν εκτοξευθεί ηλεκτρονικά, όπως στο iTunes της Apple είναι… θάνατος; Γνωρίζει ότι δεκάδες Έλληνες καλλιτέχνες αποφεύγουν τις δισκογραφικές εταιρίες και βγάζουν μόνοι τους την δουλειά τους έξω, με ποιότητα και καλή τιμή; Που είναι η αναφορά σε αυτούς τους καλλιτέχνες; Μόνο για ανώνυμες εταιρίες διαβάζουμε στο άρθρο.

Υπάρχει πράγματι πρόβλημα και που εντοπίζεται;

Βεβαίως και υπάρχει πρόβλημα. Και εντοπίζεται στην αδυναμία προσαρμογής από την πλευρά της βιομηχανίας διασκέδασης. Έχει αλλάξει πλήρως και το τεχνολογικό και το οικονομικό περιβάλλον, αλλά το μοντέλο τους αδυνατεί να συμβαδίσει. Δεν έχουν καταλάβει ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός «πελατών», αλλά έχουν γίνει και περισσότερο απαιτητικοί και φυσικά δεν διαθέτουν το ίδιο κεφάλαιο για την διασκέδασή τους, ούτε με τον ίδιο τρόπο όπως παλαιότερα.

Αντιμετωπίζεται με μέτρα καταστολής ή πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που δουλεύουν αυτές οι επιχειρήσεις;

Δυστυχώς ναι, αντιμετωπίζεται ως ένα σημείο με μέτρα καταστολής. Αν κάνουμε τον έλεγχο του διαδικτύου ασφυκτικό και γεμίσουμε τις αίθουσες δικαστηρίων με υποθέσεις 15άχρονων που κατέβασαν και μοιράστηκαν 10 τραγούδια του τελευταίου άλμπουμ του Justin Bieber είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρξει «καταστολή». Αυτό είναι όμως το ζητούμενο; Να καταστείλουμε μια δραστηριότητα που δεν θα έφερνε σχεδόν σίγουρα κανένα αποτέλεσμα οικονομικό ή να προσαρμοστούμε στο νέο τεχνικό και οικονομικό περιβάλλον; Θα μειώσει αυτό τα έσοδα των εταιριών; Όχι φυσικά. Γιατί ο κόσμος που δεν θα αγοράσει ένα CD ή δεν θα πάει να δει μία ταινία, τα ίδια χρήματα θα τα ξοδέψει σε μία ζωντανή συναυλία, ή σε ένα άλλο CD ή ταινία. Δεν αλλάζει η κατανομή του εισοδήματος υπέρ του τομέα της διασκέδασης και του πολιτισμού. Μόνο ο τρόπος που μοιράζεται η πίτα αλλάζει.

Τι θεωρούμε ότι πρέπει να κάνουν οι επιχειρήσεις και οι δημιουργοί; Έχουμε κάποια πρόταση ή απλά λέμε λόγια του αέρα;

Τα σινεμά
Οι κινηματογράφοι έχουν επιλογές. Υπάρχουν ταινίες που επιλέγουν να κυκλοφορούν επιτρέποντας την δωρεάν δημόσια προβολή. Αυτό γιατί το άγχος των δημιουργιών τους είναι πόσος κόσμος θα δει το όραμα τους, όχι ποσά χρήματα μπορούν να βάλουν από αυτές. Φανταστείτε το ποσοστό κέρδους ανά εισιτήριο για αυτά τα σινεμά. Θα μπορούσαν ίσως να μειώσουν τις τιμές του μπαρ (7€ το εισιτήριο, 7 το ποπ κορν και η το αναψυκτικό δεν είναι λίγα για την κρίση που περνάμε και το ποσοστό ανεργίας που έχουμε)

Οι δημιουργοί
Δεν χρειάζονται χρήματα για να κάνουν ταινίες, χρειάζονται όραμα και έμπνευση. Και όταν τα έχουν και τα επικοινωνήσουν με το κοινό τους, το ίδιο κοινό «που κατεβάζει ταινίες και κλέβει το κράτος και τις εταιρείες» δίνει τα χρήματα του για να χρηματοδοτήσει ταινίες που θέλει να δει και ας μην έχει δει ακόμα ούτε ένα πλάνο. Οι δουλειά των εταιριών γίνεται δουλειά του κοινού και αυτό τρομάζει περισσότερο από τα διαφεύγοντα κέρδη. Οι εταιρίες φοβούνται ότι η κοινωνία, ο κόσμος, δεν τους χρειάζεται πια, και δυστυχώς για αυτούς μάλλον έχουν δίκιο.
Απτό παράδειγμα η ταινία ALPHA που μάζεψε μέσα σε 2 μήνες 60000 ευρώ για την παραγωγή της με σχεδόν μηδενική διαφήμιση!

Η εφημερίδα με ένα μονόπλευρο άρθρο προσπαθεί να μας πείσει για ένα σωρό πράγματα σχετικά με την πειρατεία. Έχει δίκιο μόνο σε ένα, οτι η πειρατεία είναι παράνομη. Αλλά η «πειρατεία» για προσωπική χρήση δεν θα έπρεπε να είναι γιατί:
Οι εταιρείες διανομής νομίζουν ότι μπορούν να αποφασίζουν Τι, Πότε και Αν θα παρακολουθήσουμε. Τι μας λένε στην ουσία;

• Κάποιες ταινίες δεν βγαίνουν στα σινεμά γιατί δεν «πουλάνε» αλλά μην της κατεβάστε, περιμένετε κάποιους μήνες να βγει το DVD.
• Κάποιες Ταινίες προβάλλονται μόνο μεταγλωττισμένες αλλά μην της κατεβάστε, περιμένετε κάποιους μήνες να βγει το DVD. Κυρίως μην διανοηθείτε να της υποτιτλίσετε μόνοι σας για προσωπική χρήση, θα πάτε στην κόλαση.
• Άλλες προβάλλονται ετεροχρονισμένα με την ελπίδα ότι ο κόσμος θα περιμένει πότε βολεύει να βγουν στα σινεμά. Μην βιάζεστε, θα βγουν κάποια στιγμή, όταν όλος ο κόσμος θα μιλαει για τη επόμενη ταινία εσείς θα μπορείτε να μιλάτε για την προηγουμένη.

Εμείς απαντάμε ότι ο πολιτισμός δεν είναι μόνο εμπόρευμα. Οι τεχνολογία επιτρέπει σε όλους τους φίλους του σινεμά να δουν ότι θέλουν όταν το θέλουν. Για να επιλέξουν να δώσουν τα χρήματα τους θα πρέπει να μην τους συμπεριφέρεστε σαν άτακτα παιδιά αλλά σαν ανθρώπους με επιλογές.

Το άρθρο μιλάει για «εντυπωσιακά στοιχεία» και «εντύπωση». Πράγματι μας προκαλεί μεγάλη εντύπωση ότι κάποιοι επιχειρούν να παρουσιάσουν ως εγκληματίες τους νέους του 60% ανεργίας… Πράγματι μας προκαλεί εντύπωση που μιλάνε για διαφυγόντα κέρδη εταιριών και χαμένων θέσεων εργασίας όταν κλείνουν το μόνο εγχώριο μέσο παραγωγής πολιτισμού στην χώρα για να πριμοδοτήσουν τα κανάλια των κατασκευαστών δρόμων που δεν ρίχνουν πλέον ούτε ευρώ σε Ελληνικές παραγωγές ώστε να εργαστούν οι χιλιάδες ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τεχνικοί και λοιποί εργαζόμενοι της βιομηχανίας διασκέδασης. Μας προκαλεί εντύπωση που ένας κλάδος που έχει πληγεί τόσο πολύ από το νέο μέσο, το διαδίκτυο, γιατί οι εργοδότες τους αρνούνται να το αντιμετωπίσουν ως εργαλείο αλλά ως μέσο μείωσης του κόστους τους, δεν καταλαβαίνουν ότι το να μην ερευνούν αρκετά το θέμα τους παρουσιάζοντας όλες τις πλευρές, τους κάνει όχι δημοσιογράφους, αλλά εντεταλμένους σε υπηρεσία σεναριογράφους. Πιθανών να θέλουν να διεκδικήσουν και πνευματικά δικαιώματα κάποια στιγμή…

Για το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας
(υπογραφές)

Σύνδεσμοι:

Intellectual Property Rights
Fiscal Year 2012 Seizure Statistics
Prepared by U.S. Customs and Border Protection
Office of International Trade

WIPO Economics & Statistics Series 2012 
World Intellectual Property Indicators

European Commission > Trade > Policy > Accessing markets > Intellectual property

The Case for Copyright Reform

Legalized file sharing, shorter protection times for the commercial copyright monopoly, free sampling and a ban on DRM.
These are the main points of the proposal for copyright reform that the Pirate Party is advocating and which the Greens/EFA group in the European Parliament adopted as its group position in September 2011.

pirateparty.gr