Στις 2 Ιανουαρίου, το κέντρο του πλανήτη βρέθηκε σε απόσταση 147.098.290 χιλιομέτρων από το κέντρο του Ήλιου, ο οποίος φαινόταν έτσι πιο μεγάλος στον ουρανό από ό,τι οποιαδήποτε άλλη εποχή του έτους.

Η απόσταση στο περιήλιο είναι πάντως μόλις 5 εκατομμύρια χιλιόμετρα μικρότερη από ό,τι όταν η Γη βρίσκεται στο αφήλιο, δηλαδή στο μέγιστη απόστασή της από το μητρικό της άστρο. Αυτό συμβαίνει επειδή η τροχιά της Γης είναι ένας σχεδόν τέλειος κύκλος, σε αντίθεση με τις τροχιές του Άρη και του Ερμή, οι οποίες παρουσιάζουν τη μέγιστη εκκεντρικότητα, έχουν δηλαδή πιο έντονο «οβάλ» σχήμα.

Στο επόμενο αφήλιο, το οποίο θα φτάσουμε στις 5 Ιουλίου, ο Ήλιος θα φαίνεται ουρανό 3,4% μικρότερος από ό,τι στις 2 Ιανουαρίου και η Γη θα δέχεται 6,9% λιγότερη ηλιακή ενέργεια.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι οι θερμοκρασίες στη Γη είναι υψηλότερες στο περιήλιο από ό,τι στο αφήλιο. Αυτό πράγματι συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο που απολαμβάνει τώρα το καλοκαίρι, όχι όμως και στο βόρειο ημισφαίριο.

Στην πραγματικότητα, οι θερμοκρασίες στο βόρειο ημισφαίριο επηρεάζονται περισσότερο από την κλίση του άξονα της Γης παρά από την απόσταση του πλανήτη από τον Ήλιο. Όταν βρισκόμαστε στο περιήλιο ο Βόρειος Πόλος παραμένει στο σκοτάδι όλο το 24ωρο και το υπόλοιπο βόρειο ημισφαίριο δέχεται τη λιακάδα υπό μεγάλη γωνία, γι΄αυτό και έχει χειμώνα.

Σίγουρα όμως ο χειμώνας στο δικό μας ημισφαίριο θα ήταν πιο δριμύς αν η Γη δεν έφτανε στο περιήλιο αυτή την εποχή.

Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που οι χειμώνες στο βόρειο ημισφαίριο τείνουν να είναι πιο ήπιοι από ό,τι στο νότιο ημισφαίριο, το οποίο τυχαίνει να διανύει την πιο ψυχρή εποχή του έτους όταν η Γη βρεθεί στη μέγιστη απόσταση από τη ζέστη του Ήλιου.