Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb απαθανάτισε τo Ring Nebula, που μυάζει με ένα λαμπερό πράσινο και μοβ “μάτι”, δίνοντας στο γνωστό αστρονομικό αντικείμενο μια ολοκαίνουργια οπτική.
Δείτε επίσης: James Webb: Ο Κρόνος και οι δακτύλιοί του σε μια μαγική εικόνα
Εκτός από την εκπληκτική αισθητική που προσφέρει, οι εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb (JWST) αποκαλύπτουν λεπτομέρειες από το Νεφέλωμα γνωστό και ως Messier 57 (M57), που βρίσκεται περίπου 2.200 έτη φωτός μακριά. Οι λεπτομερείς πληροφορίες που παρουσιάζονται θα εκπλήξουν ακόμη και τους πιο έμπειρους αστρονόμους.
Το Ring Nebula, το οποίο βρίσκεται στον αστερισμό της Λύρας, αποτελεί έναν δημοφιλή προορισμό για τους λάτρεις του διαστήματος. Το σχήμα του, παρόμοιο με ένα ντόνατ, αποτελείται από λαμπερό αέριο και σκόνη και είναι ορατό ακόμη και με μικρά τηλεσκόπια καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Το νεφέλωμα αποτελεί τα λαμπερά υπολείμματα ενός αστεριού που πέθανε πριν καιρό. Ανήκει στην κατηγορία των αστρονομικών αντικειμένων που ονομάζονται “πλανητικά νεφέλωματα“, αν και αυτή η ονομασία μπορεί να προκαλέσει σύγχυση καθώς δεν σχετίζονται με πραγματικούς πλανήτες. Στην καρδιά του υπάρχει μια λαμπερή λευκή κηλίδα που είναι ένα μικρό άστρο νάνος – το μοναδικό απομεινάρι από τον πυρήνα αυτού του εξαφανισμένου αστρικού σώματος.
Το M57, γνωστό και ως Ring Nebula, αποτελεί μια ιδιαίτερα συναρπαστική οντότητα για τους αστρονόμους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, εκτός από την απόσταση που το καθιστά ορατό ακόμη και με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια, το πλανητικό νεφέλωμα προσφέρει μια μοναδική οπτική. Λόγω της κλίσης της προς το ηλιακό μας σύστημα, η μορφή του φαίνεται σαν πρόσωπο. Αυτό σημαίνει ότι η παρατήρηση του νεφελώματος μέσω διαστημικών τηλεσκοπίων προσφέρει στους αστρονόμους την ευκαιρία να διακρίνουν τι συμβαίνει μέσα στο πλανητικό νεφέλωμα.
Δείτε ακόμα: James Webb: Το φεγγάρι του Κρόνου εκτοξεύει «τεράστια νέφη» νερού στο διάστημα
Όταν αστέρια ίσου μεγέθους με τον ήλιο εξαντλούν τα καύσιμά τους για πυρηνική σύντηξη, αδυνατούν να αντισταθούν στην εσωτερική δύναμη της δικής τους βαρύτητας. Με αυτόν τον τρόπο, η ισορροπία που διατήρησε το αστέρι σταθερό για δισεκατομμύρια χρόνια φθάνει στο τέλος της.
Καθώς ο πυρήνας διασπάται, τα εξωτερικά στρώματα του αστέρα, όπου η πυρηνική σύντηξη συνεχίζεται, εκτοξεύονται προς τα έξω. Αυτή η διαδικασία απαιτεί αρχικά από το αστέρι να διογκωθεί και να γίνει ένας κόκκινος γίγαντας. Σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος θα εκτοξευθεί γύρω από την τροχιά του Άρη, καταναλώνοντας τους εσωτερικούς πλανήτες, συμπεριλαμβανομένης της Γης.
Το εξωτερικό κέλυφος αυτού του υλικού τελικά ψύχεται και διασκορπίζεται, δημιουργώντας μια ποικιλία διαφορετικών σχημάτων. Αυτά τα σχήματα περιλαμβάνουν νέφη, διαστελλόμενες φυσαλίδες ή νεφελώματα που παίρνουν τη μορφή ενός δακτυλίου, όπως το M57. Το σχήμα ενός πλανητικού νεφελώματος εξαρτάται από τις πολύπλοκες φυσικές διεργασίες που συμβαίνουν εντός αυτού.
Οι παρατηρήσεις αυτού του συστήματος μας δίνουν μια εικόνα για το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί το ηλιακό μας σύστημα σε δισεκατομμύρια χρόνια.
Δείτε επίσης: James Webb: Καταγράφει την πιο λεπτομερή εικόνα του Ουρανού
Οι αστρονόμοι μπορούν επίσης να αποκτήσουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τις χημικές διεργασίες που συμβαίνουν στα πλανητικά νεφελώματα, αναλύοντας τα χρώματα που εκπέμπουν τα αέρια και η σκόνη τους, καθώς αυτά εκτοξεύονται με ακτινοβολία.
