Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν τη μορφή της σεληνιακής σκόνης για τη δημιουργία δρόμων και επιφανειών προσεδάφισης στο φεγγάρι. Πιστεύουν πως αυτό μπορεί να γίνει με τη χρήση του ηλιακού φωτός.
Η σκόνη στο φεγγάρι αποτελείται, σε μεγάλο βαθμό, από σεληνιακό ηφαιστειακό πέτρωμα. Με την πάροδο των χρόνων, τα πετρώματα μετατράπηκαν σε σκόνη μέσω διάφορων συγκρούσεων ουράνιων σωμάτων και λόγω της ακτινοβολίας. Και παρόλο που το φεγγάρι μας φαίνεται συνήθως λευκό λόγω της ανάκλασης του ηλιακού φωτός, το σεληνιακό έδαφος είναι ως επί το πλείστον σκούρο γκρι.
Και ενώ η Γη έχει τους ανέμους και το νερό να διαβρώνουν το χώμα της, το φεγγάρι δεν έχει κάτι αντίστοιχο. Έτσι, στη σεληνιακή σκόνη, υπάρχουν “πολλά σωματίδια με αιχμηρές άκρες“, σύμφωνα με δηλώσεις του μηχανικού αεροδιαστημικής Juan-Carlos Ginés-Palomares, στο space.com. Επομένως, η σκόνη του φεγγαριού μπορεί να αποδειχθεί σημαντικός κίνδυνος για την εξερεύνηση του διαστήματος.
Δείτε επίσης: Chandrayaan-3 φεγγάρι: Οι επιστήμονες εξετάζουν τα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί
Επιπλέον, η σεληνιακή σκόνη είναι ηλεκτρικά φορτισμένη, “πράγμα που την κάνει ιδιαίτερα κολλώδη“. Αυτή η κολλώδης φύση της σκόνης σημαίνει ότι μπορεί να προκαλέσει ζημιά σε σεληνιακά σκάφη, διαστημικές στολές αλλά και στην υγεία των ανθρώπων, αν την εισπνεύσουν.
Έτσι, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι για να μπορεί ένα σκάφος να προσεδαφιστεί και να περιπλανηθεί στην επιφάνεια της σελήνης, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να επηρεαστεί από τη σκόνη, πρέπει να δημιουργηθούν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι. Ωστόσο, η μεταφορά οικοδομικών υλικών από τη Γη είναι δαπανηρή, επομένως οι ερευνητές θέλουν να βασιστούν όσο το δυνατόν περισσότερο στους σεληνιακούς πόρους. Στα πλαίσια μιας νέας έρευνας, ο Ginés-Palomares και οι συνεργάτες του πειραματίστηκαν με ένα λεπτόκοκκο υλικό που ονομάζεται EAC-1A, το οποίο η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ανέπτυξε ως υποκατάστατο του σεληνιακού εδάφους. Ήθελαν να δουν εάν το εστιασμένο ηλιακό φως θα μπορούσε να λιώσει το υλικό, και άρα και τη σεληνιακή σκόνη, σε πλάκες βράχου.
Για να προσομοιώσουν το εστιασμένο ηλιακό φως, οι επιστήμονες πειραματίστηκαν με ακτίνες λέιζερ διαφορετικών δυνάμεων και μεγεθών. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να παράγουν τριγωνικά πλακάκια συγκεκριμένου πάχους και πλάτους. Αυτά θα μπορούσαν να αλληλοσυνδέονται για να δημιουργήσουν συμπαγείς επιφάνειες σε μεγάλες περιοχές του σεληνιακού εδάφους. Έτσι, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία δρόμων και επιφανειών προσεδάφισης στο φεγγάρι.
Δείτε επίσης: Έχει η Γη και δεύτερο φεγγάρι που δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα;
Προηγούμενη έρευνα πρότεινε ότι το έντονο ηλιακό φως ή ακτίνες λέιζερ θα μπορούσαν να συγχωνεύσουν το σεληνιακό έδαφος σε πυκνές, άκαμπτες δομές. Ωστόσο, προηγούμενα πειράματα δεν παρήγαγαν ποτέ τόσο μεγάλα τεμάχια, ούτε χρησιμοποιούσαν δέσμες φωτός τόσο μεγάλες ή ισχυρές, σύμφωνα με τον Ginés-Palomares.
Προκειμένου να εστιάσουν το ηλιακό φως για να δημιουργήσουν μια δέσμη στο φεγγάρι τόσο ισχυρή, όσο αυτές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτά τα πειράματα, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι χρειαζόταν ένας φακός με διάμετρο περίπου 1,74 μέτρα.
“Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πλακάκια στο φεγγάρι σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα με απλό εξοπλισμό“, είπε ο Ginés-Palomares.
Ωστόσο, πρέπει να γίνουν και άλλα πειράματα που θα αναλύουν πόσο ανθεκτικά είναι αυτά τα πλακίδια στην ώθηση πυραύλων, προκειμένου να δούμε αν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε επιφάνειες προσεδάφισης. Οι ερευνητές μπορούν επίσης να δοκιμάσουν τέτοιες τεχνικές σε προσομοιωμένες σεληνιακές συνθήκες – για παράδειγμα, απουσία αέρα και με μειωμένη βαρύτητα. “Η εργασία κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι απαραίτητη για να αποδειχθεί η σκοπιμότητα της τεχνολογίας πριν εφαρμοστεί στο φεγγάρι“, δήλωσε ο Ginés-Palomares.
Η κατασκευή δρόμων στη σελήνη θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά στην εξερεύνηση του δορυφόρου μας και του διαστήματος εν γένει.
Δείτε επίσης: Η Σελήνη απομακρύνεται αργά αλλά σταθερά από τη Γη
Η ανάπτυξη δρόμων στο φεγγάρι είναι μια εντυπωσιακή και πολύπλοκη πρόκληση. Είναι απαραίτητο να γίνει εκτεταμένη ανάλυση των κρατήρων, της επιφάνειας και της γεωλογίας της Σελήνης για να διαπιστώσουμε ποια μέρη είναι καταλληλότερα για ασφαλείς και αποδοτικούς δρόμους.
Οι πιθανές εφαρμογές ενός τέτοιου συστήματος είναι πολλές. Ένας δρόμος στη φεγγάρι θα βοηθούσε σε ταξίδια έρευνας, στη μεταφορά εξοπλισμού και πόρων, καθώς και στη δημιουργία αποικιών.
Η εξερεύνηση και χρήση της Σελήνης σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από την ικανότητά μας για μετακίνηση και διαδραστικότητα στην επιφάνειά της.
Πηγή: www.space.com
